Gdzie na narty? Ośrodek Stożek w Wiśle

Położenie i dojazd

Głęboko w górach, w odległej od centrum Wisły dolnie, leży Ośrodek Narciarski Stożek, pod szczytem o tej nazwie. W Głębcach skręcamy w prawo by dotrzeć do Osiedla Łabajów i pętli autobusowej. Tu kończy się asfalt. Na rozwidleniu wybieramy lewą odnogę. Jedziemy drogą leśną, na której trudno się wyminąć, a po lewej sroży się potok. Po dotarciu na rozległy plac mamy dwie możliwości. Pierwszą jest pozostawienie tu samochodu na płatnym parkingu i skorzystanie z dojazdu do wyciągu busikiem. Można też kontynuować jazdę jeszcze węższą leśną drogą aż do samego wyciągu, gdzie nie trzeba płacić za parking. Nawet przy niewielkim zaśnieżeniu ten ostatni odcinek jest niebezpieczny, więc trzeba dobrze przemyśleć decyzję.

Wyciągi

W Ośrodku działa 4-osobowa kanapa oraz mały wyciąg talerzykowy. Główny wyciąg ma 800 m długości i dociera pod szczyt Stożka. W kilka minut można stąd dotrzeć do schroniska na Stożku. Na dole, po prawej stronie znajduje się wyciąg talerzykowy, długości 350 m. Prowadzi tu bardzo łagodna trasa dla początkujących o nachyleniu 14,3%.
Ośrodek pokazuje w Internecie jeszcze jeden wyciąg talerzykowy na stoku pod schroniskiem. To fałszywa informacja. Z wyciągu pozostały resztki, a sam stok jest zarośnięty krzakami i drzewkami.

Trasy

Pomijając trasę przy talerzyku, mamy tu do wyboru 2 trasy zjazdowe i nartostradę. Zachowany na stoku fragment lasu rozdziela dwie trasy, biegnące po obu jego bokach. Mają one po 800-850 m długości i 30% średniego nachylenia, z fragmentami jeszcze bardziej stromymi. Prowadząca zakosami przez las nartostrada ma ok. 1900 m długości. Z wyciągu i spod górnej stacji wyciągu malowniczo prezentuje się schronisko na Stożku. Uwaga, mapa tras prezentowana przez Ośrodek jest po części nieaktualna.

Trasy zjazdowe

Obie trasy zjazdowe są trudne. Wspólny początek obu tras przebiega przez rozległą podszczytową polanę. Mamy stąd rozległy widok na pasma Beskidu Śląskiego. Nachylenie polany jest spore, ta część trasy jest słusznie oznaczona jako czerwona. Przed fragmentem lasu trasy rozwidlają się. Prawa odnoga biegnie bezpośrednio przy wyciągu, stromym stokiem. Jest to prawie 300-metrowy fragment, w razie oblodzenia naprawdę trudny. Lewa odnoga jest nieco dłuższa i zaczyna się jeszcze bardziej nachyloną, ok. 150-metrową ścianką, po czym wyraźnie łagodnieje. Oba te fragmenty tras oznaczono jako czarne. Końcówka lewej odnogi jest już łatwa. Trasy łączą się ponownie na dużej polanie w rejonie dolnej stacji wyciągu. Ostatni ich fragment jest już łatwy.

Nartostrada

Chcąc jechać nartostradą, z górnej stacji wyciągu należy zjechać w lewo. Początkowo mamy ograniczone widoki na polanę ze schroniskiem i górski grzbiet na południe od Stożka. Potem długim zakosem zagłębiamy się w las. Ponad potokiem dojeżdżamy do sąsiedniego stoku, by kolejnym zygzakiem wrócić w rejon trasy narciarskiej. Tu kolejny raz odbijamy w prawo, aby przejechać podobnym zakosem aż do wyciągu i dolnej części trasy zjazdowej. Zjeżdżamy do wyciągu już łagodnym stokiem. Do nartostrady możemy też dotrzeć przecinką poniżej podszczytowej polany, omijając w ten sposób górny zygzak nartostrady. Zjazd nartostradą jest łatwiejszą alternatywą dla trudnych tras zjazdowych. Uwaga, nartostrada bywa też miejscami zalodzona.

Gastronomia

Punkty gastronomiczne znajdują się na polanie przy dolnej stacji wyciągu. Znajdziemy tu przeszklony bufet (okrąglak) oferujący najprostsze dania. Niestety wewnątrz jest zimno, nie można więc liczyć na wysuszenie ubrania i regenerację sił w tym miejscu. Możemy też odpocząć w "Barze Zjazdowym" umiejscowionym nieco wyżej, w murowanym budynku. Nie miałem jednak okazji zajrzeć do środka. Jeśli nie boimy się podejścia można też udać się do schroniska na Stożku.

Skipasy i infrastruktura

Ze względu na trudności trasy, ośrodek nie jest oblegany przez narciarzy. Wyjazdy wyciągiem odbywają się więc zwykle bez kolejki. W tej sytuacji karnety punktowe są nieopłacalne. Dobrze sprawdza się zwykle karnet dopołudniowy, obowiązujący do godz. 13. Czytniki przy wyciągu działają stosunkowo poprawnie, natomiast wyświetlacz jest słabo czytelny. Trzeba się nagimnastykować, bo dojrzeć na nim pozostały nam czas.
Przy dolnej stacji wyciągu znajdziemy instruktorów, wypożyczalnię sprzętu i serwis nart.

Podsumowanie

Trudny, niekiedy wręcz ryzykowny dojazd. Infrastruktura nie pierwszej młodości. Niezbyt rozbudowana oferta gastronomiczna. Często nieczynna lewa odnoga trasy. To minusy. Zaletą jest mała liczba narciarzy i brak kolejek przy wyciągu. Do tego naprawdę malownicze widoki. Trasy tutejsze polecam wytrawnym narciarzom, w okresie sztucznego naśnieżania są naprawdę uciążliwe. Warto, choćby dla urozmaicenia zjechać nartostradą, która dostarcza odmiennych wrażeń, niż trasy zjazdowe.
Strona internetowa ośrodka jest ładna, z dużą ilością kolorowych zdjęć. W zasadzie znajdują się na niej wszystkie niezbędne informacje. Jest tylko jedno zastrzeżenie - nie mówi prawdy o wyciągach i trasach (o czym wspominam w tekście).